อนุทิน 68742

   พระอาจารย์จรูญจากสวนโมกข์  เก่งมากในเชิงช่างโดยเฉพาะด้านไฟฟ้า-อิเล็กทรอนิกส์ ท่านเป็ครูช่างคนแรกที่รักเมตตาผม ทำหัวแร้งอันเล็กๆอันแรกให้ผม มันเป็นแบบเผาถ่าน และผมได้ใช้ฝึกบัดกรี จนทำวิทยุขายได้หลายเครื่องตั้งแต่เรียนชั้นมัธยมต้น

    ห่างหายกันไป ไม่ได้พบเจอร่วม 30 ปี เพิ่งทราบข่าวเมื่อไม่กี่วันนี้ว่าท่านมาจำพรรษาเดี่ยวอยู่บนยอดเขาน้ำผุด จึงรีบรุดไปกราบ และคุยอะไรกันยืดยาวหลายเรื่อง

   แง่คิดสองเรื่องสำคัญที่ได้มา และต้องไปสานต่อ

• ทุกย่างก้าวของคนเรา มีพลังงานที่เกิดจากการเดินการวิ่ง น่าจะได้พลังงานไฟฟ้าออกมาใช้ได้ทุกครั้งที่เราเดินหรือวิ่ง
• ที่จริงยุคพระศรีอาริย์ มาถึงแล้ว คือปัจจุบันนี้เอง แต่เสียอย่างเดียวเท่านั้น คือมนุษย์มันโง่ "ไม่รู้จักรักกัน"