อนุทิน 67869

๖๕. คนเห็นโลกด้วยเสียงและมือ

ผมไปร่วมเวทีเครือข่ายจัดการความรู้ระหว่างมหาวิทยาลัยครั้งที่ ๑๘ ที่จังหวัดมหาสารคาม ซึ่งมีมหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคามเป็นเจ้าภาพ ในการประชุมนี้ได้เชิญสมบัติ สิมหล้า มือแคนผู้พิการทางสายตา มาเป่าแคนโชว์ด้วย ศิลปะการเป่าแคนนั้น สมบัติ สิมหล้าจัดว่าเป็นยอดอัจฉริยะที่แสดงให้คนชมมาแล้วทั้งในประเทศและในเวทีนานาชาติ แต่ครั้งนี้ก็ได้แสดงให้เห็นความเป็นเลิศในทางอื่นอีก คือการเล่นโหวด และการเป่าแคนกลับด้านในทางเพลงปรกติ ซึ่งย่อมหมายถึงทั้งวิธีเป่าและการนับนิ้วจะต้องกลับสลับด้านไปมาในขณะที่เสียงเพลงยังคงต่อเนื่องไปด้วยเสียงโน๊ตและท่วงทำนองเดิม ยิ่งไปกว่านั้น ก็ใช้ปากเปล่าทำเสียงฆ้องระดับต่างๆถึง ๔ ระดับ ลงไปจนถึงเสียงทุ้มต่ำราวกับเป็นฆ้องขนาดใหญ่ จากนั้นก็ทำเสียงกบไฟฟ้าไสไม้ และเสียงหมาทีละตัว กระทั่งวิ่งรวมไปแย่งอาหารและกัดกัน ๔ ตัว วันรุ่งขึ้น ผมได้ยืนคุยกับแกและผมพูดลาว แกเลยขอจับแขนเพื่อทำความรู้จักผมสักหน่อย ผมทึ่งแกมากในความสามารถอ่านเสียงและสัมผัส แล้วถ่ายทอดสิ่งที่รู้จักให้คนเห็นภาพได้ด้วยเสียงทุกชนิดที่แกทำได้