อนุทิน 67532

ผมยังอินไม่หายกับ "วีรบุรุษแห่งเทือกเขาบูโด" จ่าเพียรขาเหล็กนักสู้กระดูกเหล็กแห่งสมรภูมิบันนังสะตา สาเหตุที่ยังอินอยู่ก็เพราะยังอ่านไม่จบ ถ้าอ่านจบคงนอนเก็บไปฝันถึงอุดมการณ์ของชายคนหนึ่งที่ "รักชาติจนชีวิตเป็นผุยผง"

ใช่แล้วครับผมอยากเป็นทหารหาร แต่ไม่ใช่ทหารอย่างที่รบกันในสมรภูมิภาคใต้แต่อย่างใด ขอบอกว่าอยากเป็นทหารของพระพุทธเจ้าครับ ถ้าใครเคยบวชก็จะรู้ว่าการต่อสู้กับกิเลสนั้นอยากเพียงใด