อนุทิน 67486

แล้วมีเสียงกระซิบหัวใจบอกว่า มันไม่ใช่หรอก ฉันไม่เคยคิดจะรับรางวัลนี้กับใคร

เพราะฉันได้รับมันแล้วทุกวันๆ เมื่อฉันเห็นรอยยิ้มจากเด็กน้อย นั่นคือรางวัลอันยิ่งใหญ่

ฉันได้เห็นรอยยิ้มของเพื่อน รอยยิ้มของผู้ป่วยเบาหวาน และรอยยิ้มของทีมงาน

เสียงร้องทักม่ามี๊มาแล้วทุกๆเช้าคือรางวัล และอีกไม่นานเสียงนี้จะเงียบหายไป

เป็นเพียงความทรงจำ กับความรู้สึกดีๆ เป็นพลังใจที่ไม่รู้จบ แม้เสียงนั้นจะหายไป