อนุทิน 67431

๖๓.Mobile ที่เพราะกังวานไปถึงโลกหน้า : ภาษาความเงียบจากการปฏิบัติด้วยความเคารพต่อจิตใจกัน

ช่วงวันหยุดเทศกาลเข้าพรรษา ผมไปหาแม่ที่บ้านหนองบัว นครสวรรค์ และขนหนังสือกับรูปเขียนไปบ้านที่สันป่าตองเชียงใหม่ มีของชิ้นเล็กๆชิ้นหนึ่งห่อกระดาษและเขียนด้วยลายมือมอบให้ผมโดยอาจารย์อาวุโสท่านหนึ่งซึ่งเกษียณและเคยนั่งในห้องพักอาจารย์ที่เป็นห้องพักของผมในปัจจุบัน เมื่อครั้งท่านเกษียณและผมจะต้องไปนั่งแทนท่านนั้น ภาควิชามีที่คับแคบ หัวหน้าภาคฯจึงให้ผมนั่งในห้องท่านเองก่อน แต่ผมก็ไม่ขอนั่งบนเก้าอื้ท่าน ขอนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะท่านแทน ส่วนที่ห้องพักนั้นผมก็แสดงเจตนาที่จะให้ความเคารพผู้ที่อยู่มาก่อนและให้ความสำคัญต่อความรู้สึกกัน ไม่ใช่ในฐานะคนเกษียณ ทว่า ในฐานะครูอาจารย์และคนทำงานมาตลอดชีวิตคนหนึ่ง โดยขอให้ผู้ที่ต้องดูแลสถานที่ว่าผมรอคอยได้ ไม่ต้องออกปากเร่งให้ท่านย้ายของออก ให้ท่านได้อยู่ นั่งทำงาน มีเวลาปรับจิตใจตามสบาย ตอนที่ท่านอำลาไป ท่านก็ให้ของที่ระลึกแก่ผม ผมแกะดูจึงเพิ่งทราบว่าเป็น Mobile ดินเผารูปหมูหลายตัว เมื่อแขวนโดนลมก็ส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งกังวาน