อนุทิน 66047

ฝนตกเมื่อเจ๊า คนเถ้าลุกขวาย ลุกเลยคาบงาย บ่ได้กินข้าว
ลูกหลานก็ดาย เอาใจ๋คนเถ้า ปอบ่ฮ้องเฮา หื้อลุก
ลุกมาเสียศูนย์ หัวหมุ้นก้นซุก ข้าวสุกมีหั้น บ่ดาย
บ่มีหยังกับ มากั๊บหัวใจ๋ กิ๋นข้าวบ่ดาย ไปก่อนน่อเจ้า.