อนุทิน 65486

ความสามัคคีที่เกิดขึ้นจากความสุขเปรียบกับคนที่ "จับมือกัน" ร่วมกันทำงาน

ความสามัคคีที่เกิดขึ้นจากความทุกข์เปรียบกับคนที่ "กอดคอกัน" ร่วมหัวจมท้ายกัน

ในปัจจุบันสังคมในมหาวิทยาลัยหรือสังคมโดยทั่วไปรู้จักแต่ "ร่วมสุข" แต่พอตอนทุกข์ "หลีกลี้ หนีหน้า" ความสามัคคีในสังคมจึงถูกทักทอและฉาบหน้าเป็นเพียงฉากหน้าของตัวตน

ความสามัคคีที่แท้จริงไม่สามารถเกิดขึ้นได้จากรอยยิ้มฉันใด ความสามัคคีที่แท้ย่อมเกิดขึ้นได้จากหยาดเหงื่อและคราบน้ำตาฉันนั้น...