ในชีวิตแต่ละคนอาจเจอเรื่องทุกข์ เรื่องเศร้า เรื่องสุข แล้วแต่บุญแต่กรรมของตัวเองที่ได้สั่งสมมา ถ้าใครปลงได้และทำจิตให้สงบก็คงจะดีสินะ น่าอิจฉาคนที่ไม่เคยมีความทุกข์ไม่เคยมีเรื่องเศร้า เรื่องเครียดที่ต้องคิด บางทีฉันรู้สึกเศร้ามาก ท้อมาก เหนื่อยมากๆ ฉันก็ร้องไห้ร้องจนตาบวม พอคลายความเศร้าได้แล้วฉันก็โทรคุยกับพ่อกับแม่ เพราะทั้งชีวิตนี้มีแต่พ่อแม่เท่านั้นที่จะสามารถให้กำลังใจกับเราได้ หรือเป็นเพราะว่าบ้านฉันเลี้ยงดูกันมาแบบเพื่อนฉันเลยคุยกับพ่อแม่ได้ทุกเรื่อง เลยทำให้ฉันได้มีสติในการไตร่ตรองทุกเรื่องเมื่อคิดถึงพ่อแม่
พ่อแม่คือที่รักของลูก ลูกคนไหนไม่รักพ่อแม่เป็นลูกอกตัญญู
ไม่มีความเห็น