อนุทิน 65244

คำสอนของพระพุทธองค์ พูดถึงเรื่อง จิตประภัสสร ว่า คนเราเมื่อเกิดมาใหม่ๆ ทุกคนมีจิตที่บริสุทธิ์ด้วยกันทั้งนั้น เปรียบเสมือนผ้าขาวไม่มีรอยเปื้อน ต่อมาจิตถูกครอบงำด้วยกิเลส จิตจึงเศร้าหมอง เลอะเทอะเหมือนเนื้อผ้าเมื่อถูกสิ่งสกปรกเข้ามาแทรกซึมอาศัย  ทว่าใครก็ตามที่เจริญสติอยู่เสมอ จิตเขาย่อมพัฒนา จะพัฒนาไปได้มากหรือน้อย อยู่ที่การบำเพ็ญเพียรและการละกิเสสของผู้นั้น จิตที่พัฒนาแล้วไม่เสื่อมโทรมไปตามกาลเวลา ซึ่งต่างกับกายที่เกิดขึ้น.. ตั้งอยู่.. แล้วเมื่อได้เวลาอันเหมาะสมก็ดับไปในที่สุด

คำพูดที่ว่า “จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว” เป็นจริงแน่แท้ ในช่วงเจริญวัย จนถึงวัยกลางคน นายกับบ่าวสามัคคีกันดี ไม่มีข้อขัดแย้ง  ไม่มีกรณีต้องขอคืนพื้นที่ หรือขอกระชับวงล้อม แต่พอวัยเจ็บสิบปีขึ้นไป นายกับบ่าวเริ่มมีปัญหา ปัญหาจะเกิดจากบ่าวเสียเป็นส่วนใหญ่ บ่าวเริ่มอ่อนล้า ไม่ค่อยเต็มใจทำงานตามที่นายสั่ง...สิ่งเหล่านี้กำลังเกิดกับตัวฉันเอง