@@@เช้านี้อากาศไม่ร้อนเหมือนเช่นทุกวัน เพราะเมื่อคืนฟ้าร้องไห้คร่ำครวญด้วยเรื่องอันใดไม่แจ้ง ความจริงมันส่งสัญญาณด้วยแรงโทสะมาแต่ไกลๆตั้งแต่ตอนเย็น แต่ฉันไม่เชื่ออารมณ์ของมัน เลยรดน้ำต้นไม้ด้วยความเพลิดเพลินพร้อมกับคิดถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้( ตามประสา..คน ) เอ้า...พอตกเกือบดึกสักสามทุ่มกว่า มันก็ทนแรงกดดันของอารมณ์ตนเองไม่ไหว ระเบิดลงมาเสียชุ่มฉ่ำๆ ทำให้ดอกไม้และต้นไม้เริงร่าเต้นระบำ นกน้อยส่งเสียงร้องเพลงอย่างสุขใจ วันนี้เลยดูเหมือนอะไรๆก็สวยงามและสดชื่นไปหมด เออเนาะ...เราควรแบ่งปันความสุขนี้ให้คนอื่นบ้างด้วยบันทึกแบบสบายๆดีกว่า .....ลอลิง สระอุ ตามด้วยยอยักษ์.....@@@
ไม่มีความเห็น