อนุทิน 65067

๒.ข้าพเจ้ามองลงมาจากระเบียงห้อง เห็นเด็กๆ กำลังต่อแถวรถไฟกลับบ้าน..มันคดโค้ง ชีวิตมันไม่ได้เป็นเส้นตรงใช่ไหม..มันถี่ห่างไม่เท่ากัน..และไม่มีทางที่จะทำให้มันตรงได้ตลอดเวลา แม้จะมีมือที่มองไม่เห็นกระหนาบข้างตลอดเวลา