การเดินทางไป-กลับจากที่บ้านกับที่ทำงาน บนเส้นทางรถไฟนครราชสีมา-อำเภอพล จังหวัดขอนแก่น ในแต่ละวันจะได้เห็นวิถีชีวิตของชาวนา นักเรียน คนทำงาน บนรถไฟ พ่อค้า-แม่ค้า เดินหิ้วสัมภาระของที่ขาย ปากก็ต้องร้องจำหน่ายสินค้าของตน เดินไป-แล้วก็เดินกลับ ไปมาจนสิ้นสุดจุดหมายของแต่ละคน และลงต่อรถไฟอีกขบวนวันแล้ว...วันเล่า... เหนื่อยและรอยกร้านของแดด รอยเหงื่อไคล รอบยิ้มและแววตาที่มีความสุข ถ้าไม่มีพ่อค้า-แม่ค้า ผู้โดยสารคงกระหายน้ำดื่ม คงหิวอาหาร
บางทีก็จะมีเด็กเดินตามคุณยายแก่ มาจำหน่ายลูกตาล ขนมใส่ไส้ หรือไม่ก็น้ำดื่ม น่าชื่นชมที่รู้จักทำงานช่วยผู้ปกครองหลังเลิกเรียน เป็นฝึกให้รู้จักการค้าขาย ความอดทน การจะได้เงินมาแต่ละบาทมิใช่เรื่องง่าย ที่สำคัญจะได้รู้จักค่าของเงินด้วย
ขอบคุณที่นโยบายรถไฟฟรีขยายต่อ ทุกๆๆคนที่เดินทางบนเส้นทางรถไฟชั้น 3 ได้รับความสะดวกสบาย สวัสดิการขั้นพื้นฐานจากรัฐบาล คนในชุมชนชนบทมันมีค่าและมีความหมายมาก อย่างน้อยไม่เสียค่าโดยสารนั่นแหละเป็นผลกำไรที่เขาเหล่านั้นได้เพิ่มขึ้นในแต่ละวันค่ะ
ไม่มีความเห็น