คนเราในสังคมที่จิตใจยุ่งเหยิง จับไปสั่งสมาธิ ก็เหมือนจับลิงนั่งเหลาไม้ นั่งมาก ๆ เป็นบ้าได้
สมาธิอยู่ในทุกอิริยาบถ ถ้าจ้องแต่จะนั่งสมาธิ ก็ไม่ต้องทำงานทำการอะไรกันพอดี นั่ง ๆ ไปก็เคลิ้ม ติดสุข ติดสงบ งานการอะไรก็ไม่ทำ
แถมยังตัวฟู ตัวพอง ฉันเก่ง ฉันนั่งนาน อัตตาตัวตนยิ่งเยอะ ยิ่งใหญ่ ยิ่งมาก
สมาธิ ภาวนา ทำไปให้จิตนั้นหลุดพ้นจากวัฏฏะสงสารแห่งทุกข์นี้
ถ้านั่งแล้วติด นั่งแล้วมีตัวตนมากขึ้นแสดงว่ามาผิดทางแล้ว
ทำงานเพื่อให้ ให้มาก ๆ ความตะหนี่ลดลง ความเมตตามากขึ้น จิตจะดีเพราะทำสิ่งที่ดี ๆ
จิตที่ดีจะเป็นจิตที่สุภาพอ่อนน้อม ถ่อมตน "ไม่มีตัวตน"
ไม่มีความเห็น