อนุทิน 6301

จู่ๆเธอก็ซบหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้นต่อหน้าผม

ผมรู้สึกจุกแน่นในลำคอ และพูดอะไรไม่ออก

-------------------------------------------

เป็นความรู้สึกในบ่ายวันนี้ที่ผมต้องเขียนบันทึกเป็นอนุทิน

ทำให้ผมรับรู้ไว้ว่าคนเราหากมีสิ่งที่เก็บไว้ในใจ หากได้ระบายออกมาไม่ว่าจะรูปแบบไหนก็ตาม จะสบายใจขึ้น