อนุทิน 62922
พัฒน์พรชัย (พัฒน์) เมฆวิลัย
เขียนเมื่อคนยิ้มใช่เพราะมีความสุขใจ ต่างยิ้มกันให้มันหายเศร้า แต่หัวใจร้องไห้
ชื่อเสียงเป็นเพียงฉายาบังหน้าไว้ ที่ทำให้ใครเข้าใจกันว่าคงสุขอุราเหลือล้น
เปล่าเลยแต่หัวใจกลับปวดรวดร้าว เมื่อคราวรู้ว่ามีข่าวเศร้าหนักอก ชีวิตตลกสิ้นดี...
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น