อนุทิน 62249

@ ใครเลยไม่เคยทุกข์
แท้ความสุขไม่มีที่สงสัย
ขอขอบคุณบทกลอนที่สอนใจ
ผู้อ่านไซร้ได้ปัญญาพาละวาง

@เร่งขวนขวายพาตนพ้นหม่นเศร้า
กี่ทางเดินเพลินเหงาตัณหาขวาง
หลงรูปนามขันธ์ห้าสิ้นหนทาง
จึงเคว้งคว้างกลางสมุทรสุดเหนี่ยวรั้ง

@เวียนตายเกิดกองกระดูกเทียมขุนเขา
น้ำตาเราเคยกลัดกลุ้มแทบคลุ้มคลั่ง
มหานทียังน้อยกว่าเพราะโลภชัง
คือความหลังแห่งสงสารการเวียนวน

@พึงรู้ทุกข์ปลุกใจให้เข้มแข็ง
จิตใจแกร่งหาญสู้แม้สับสน
เพื่อเบื่อหน่ายสิ้นสุดหยุดทางทน
ก้าวหลุดพ้นโลกสามอย่าคร้ามกลัว....

                             ดอกไผ่