อนุทิน 61917

@53284 และ  51978  58226  57584

บทอาขยานภาษาไทย
บทประพันธ์อธิการสุภาษิต
สุภาษิตที่ ๑
รู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหาง  ขอขอบคุณค่ะ

อันนกกาอาศัยซึ่งปีกหาง
ไปสู่ทางที่ประสงค์ตรงดังหมาย
รู้หลบหลีกปีกป้องประคองกาย
อันตรายมิให้ใกล้ได้อาวรณ์
แม้จะมีพรานไพรใจฉกาจ
คอยพิฆาตฆ่าด้วยธนูศร
ใช้ปีกหลบหางหลีกปลีกทางจร
ไม่ม้วยมรณ์ร่อนลงระหว่างทาง
ฉันใดคนควรมีคติวิเศษ
คือรู้เลศหลบหลีกเหมือนปีกหาง
เอาปัญญาเป็นปีกคอยกั้นกาง
สติเป็นหางอีกด้วยช่วยเชิดชู
อันเชิงหนีทีไล่ต้องให้พร้อม
อย่าเพิ่งยอมจนปัญญาน่าอดสู
ถึงเสียหลักต้องหลบให้น่าดู
ทั้งต้องรู้เชิงหลีกปลีกตนดี