อนุทิน 60116

วันนี้ได้ข้อคิดเพิ่มอีกอย่าง คือความไม่เที่ยงแท้ การเกิด การดับสูญ เป็นเรื่องที่ทุกคนต้องพานพบ นับเป็นครั้งแรกในชีวิตของเราที่สูญเสียคนในครอบครัวไปอย่างไม่มีวันกลับ เป็นการดับสูญแม้กระทั่งร่างกายที่เคยเห็นที่เคยสัมผัส ปรนนิบัติพัดวี เคยคุยกันในเรื่องราวต่าง  ๆ แต่ ณ วันนี้ สิ่งที่เราแทบจะสัมผัสไม่ได้ด้วยซ้ำ คือกองกระดูกที่ถูกเผาเสียจนเป็นผง จะหยิบชิ้นไหนก็เป็นผุยผงไปหมด  นี่หรือที่เรียกว่าการดับสูญ นับแต่นี้เราคงไม่ได้สนทนากับพ่อในเรื่องราวที่พ่อมักคุยเสมอคือ นำนิทานชาดกไปสอนเด็กนักเรียนตัวน้อย ๆ ให้พ่อบ้าง สอนไปได้กี่เรื่องแล้ว เด็กซักถามอะไรหรือเปล่า คำถามเหล่านี้จะถูกถามเมื่อเราคุยกับพ่อได้อย่างถูกคอ  บางครั้งเราก็แอบละอายใจว่า ยังไม่ได้สอนค่ะ  พ่อคะลูกจะพยายามต่อไปสอนให้ได้คนดีเพิ่มขึ้นในสังคมนี้เท่าที่ลูกจะพึงทำได้ค่ะ ลูกสัญญา...