อนุทิน 58739

     "4 ปี ที่รอคอยกับความรู้ที่ได้มา" คำๆนี้ทำให้ผมนึกถึงภาพเก่าๆภาพที่ผมก้าวแรกเข้าสู้รั้วมหาลัย ในช่วนนั้นผมได้ตั้งคำถามกับตัวเองว่า 4 ปีในการใช่ชีวิตในมหาลัย มันชังนานสะเหลือเกิน ไหนต้องเจอกับอุปสรรศ์อีกมากมายกับการเรียน ผมไม่รู้ว่าผมจะทำได้ไม ครอบครัวของผมหวังในตัวผมมากด้วยเฉพาะพ่อแม่ต้องดิ่นด้นกับการทำงานเพื่อให้ผมนั้นได้เรียนสูงๆ

     จากวันนั้นถึงวันนี้ผมรู้สึกภูมิใจในตัวผมเองและที่สำคัญผู้ที่คอยให้กำลังใจอยู่ข้างหลังผู้ที่คอยเป็นที่ปรึกษาผู้ที่ปลอบใจในยามที่มีปัญหาหรือมีทุกข์ผู้ที่ชี้เส้นทางที่ดีๆผู้ที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างนั้นคือพ่อแม่และครอบครัวของผมเอง