อนุทิน 58491

[วาทะที่ศรัทธาด้วยจิตวิญญาน1]

เมื่อจิตว่างจากความยึดถือว่าตัวตน ไม่จับฉวยอะไร นั่นคือจิตว่าง ; จิตตอนนี้ยิ่งฉลาด ยิ่งคิดเก่ง นึกเก่ง อะไรเก่ง เก่ง ๆ ไปหมด เพราะมันไม่มีความหมายแห่งตัวตนเข้ามาแทรกแซงให้ยุ่งยาก ให้หม่นหมอง ให้รุงรังไปหมดด้วยความยึดถือนั่นนี่เป็นตัวตน. (น.๑๙๘)

พุทธทาสภิกขุ