อนุทิน 57993


น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ
เขียนเมื่อ

เฝ้ามองดาวครั้งเราผูกพัน
แต่ความฝันเมฆคลุมมืดมน
ปรอยฝนโปรยลงมา ดั่งน้ำตา เรียกหาเธอ
ไม่มีใจพบใครสักคน
จิตสับสนเหมือนคนขาดใจ
ทนหนาวทนเดียวดาย อย่างร้อนใจ ใฝ่หาเธอ
อะไรหรือที่เธอใฝ่ฝัน
อะไรหรือที่ฉันขาดไป
บอกได้ไหมทำไม จึงทิ้งไป ไม่เข้าใจ
กัดฟันยืนฝืนทรมาน
แต่ความหลังฝังใจผูกพัน
คอยย้ำเตือนเดือนวัน ที่สัญญา ว่ารักกัน
โปรดเถิดดาวประกายส่องแสง
ส่องให้แรงรักยังมีหวัง
ผูกความหลังเป็นทาง ประสานใจ ให้รักเรา
อะไรหรือที่เธอใฝ่ฝัน
อะไรหรือที่ฉันขาดไป
บอกได้ไหมทำไม จึงทิ้งไป ไม่เข้าใจ
ทิ้ง ทิ้งกันไป ฉันคงจะหลงลืมเธอสักวัน
กว่าวันนั้น ใจคงร้าวรน จนทนไม่ไหว
ใช่ว่าเธอ ไม่มีความหมาย
ใช่ว่าฉัน ไม่มีเยื่อใย
ใช่ว่าใจฉันตัดเธอได้ ง่ายดายเสียหน่อย
..โปรดเถิดดาวประกายส่องแสง
ส่องให้แรงรักยังมีหวัง
ผูกความหลังเป็นทาง ประสานใจ ให้รักเรา
...................

บอกได้ไหมทำไม จึงทิ้งไป ไม่เข้าใจ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท