อนุทิน 57593

ผู้พูดสำคัญกว่าคำพูด?

บางคนบอกว่า "ไม่สำคัญหรอกว่าผู้พูดจะเป็นใคร  สำคัญที่เขาพูดอะไร" แต่บางคนกลับแย้งว่า  "ไม่สำคัญว่าคำพูดนั้นจะเป็นอย่างไร แต่สำคัญอยู่ที่ผู้พูดเป็นใคร" สรุป "ผู้พูด" กับ "คำพูด" สิ่งใหนสำคัญกว่ากัน

ดูประหนึ่งว่า พระพุทธศาสนาให้ความสำคัญทั้ง "ผู้พูด" กับ "คำพูด"  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หากผู้พูดนั้นเป็น "บัณฑิต" ด้วยแล้ว ย่อมสามารถเป็นหลักประกันเบื้องต้นว่า "คำพูด" ของบัณฑิตย่อมเป็นไปเพื่อ "ความสุข และความเจริญ" 

"บัณฑิต" ในพระพุทธศาสนาหมายถึง "บุคคลที่คิดดี พูดดี และทำดี" หรือรวมไปถึง "บุคคลที่รู้จักเหตุ ผล ตน ประมาณ กาล ชุมชน และบุคคล"

"คำพูด" ที่พึ่งประสงค์ คือ "วาจาสุภาษิต" ที่พร้อบด้วย "คำจริง ไพเราะ เหมาะกาล ประสานสามัคคี มีประโยชน์ และประกอบด้วยเมตตา"

คำถามคือ "คนไม่ได้เข้าเกณฑ์ว่าเป็นบัณฑิต จะสามารถพูดในสิ่งที่เป็นไปเพื่อความสุขและความเจริญของคนในสิ่งคมได้หรือไม่"  หรือว่า "หากต้นไม้มีพิษแล้ว  ผลไม้ย่อมมีพิษ" ไปด้วย  นี้คือประเด็นที่ควรใส่ใจอย่างยิ่ง