อนุทิน 57582

ช่วงชีวิตที่มหัศจรรย์สำหรับนักดนตรีนักแต่งเพลงตัวเล็กๆคนหนึ่งก็คือ การได้มีโอกาสนำวิชาชีพของตัวเองสู่กระบวนการเรียนรู้เพื่อพัฒนาศักยภาพมนุษย์ โดยเฉพาะด้านที่ลึกที่สุดที่เขาเรียกกันว่าจิตวิญญาณนั่นเอง   การเป็นกระบวนกรผู้ช่วย 2 ปีที่ผ่านมา คำตอบหนึ่งที่ค้นพบได้ก่อนสิ่งอื่นๆ ก็คือ เป็นวิชา เป็นอาชีพที่ยิ่งทำตัวตนยิ่งลด  มันไม่สามารถทำตัวให้เด่นหรือโชว์ฝีมือเหมือนเช่นงานโชว์ที่เคยทำๆมา  มันคือการเคารพ ผู้ร่วมเรียนรู้ชนิดที่ต้องมองให้เห็นเลยว่าทุกคนมีโพธิปัญญาฝังอยู่ในตัว แล้วทำยังไงแต่ละคนจึงจะสามารถทึ้งศักยภาพความดีงามของตัวเองออกมาแบ่งปันเล่าขานกันได้ในบรรยากาศของความเป็นกัลยาณมิตร และนี่เองที่ผมเริ่มหลงรักการเป็นกระบวนกร ตั้งแต่แรกๆที่ทำเป็นต้นมา ใครจะรู้ว่าตัวตนยิ่งเล็กความสุขจะยิ่งใหญ่ได้  "ความสุขและคุณค่า" 15 ม.ค.53   ป้อม หลานปู่