อนุทิน 57421

เวลาปัดกวาดทุกอย่างบนโลกใบนี้ได้อย่างเฉียบขาด

มั่นคง และแน่นอน ไม่เว้นว่า สิ่งนั้นจะมีชีวิตหรือไม่ 

ทั้งสิ่งของ คนและสัตว์ เวลาเขมือบจนหมดสิ้น อย่างเสมอหน้า

 จะต่างก็แต่เพียงช้าหรือเร็วเท่านั้น

 

มาดูที่คนก่อน  วัยเด็กถึงกลางคน เวลาทำลายร่างกายแบบช้าช้า

พอสังเกตได้   แต่พออายุย่างเข้าเจ็บสิบขึ้น  กายเสื่อมเร็วมาก

หลังเริ่มงอ  เนื้อจะเหลว  กล้ามเนื้อซึ่งเป็นตัวช่วย

ยืดหยุ่นกาย ไม่อาจประคับประคองก้อนเนื้อ ให้ตึงเหมือนแต่ก่อน

เวลานั่งเก้าอี้ที่ไม่มีเบาะ  จะรู้สึกเจ็บ  เพราะก้อนเนื้อที่เป็น

กันชนระหว่างกระดูกกับไม้ ด้อยประสิทธิภาพ.....

 

เห็นแล้ว  เข้าใจแล้ว  ซึ้งแล้ว.....ใน....อนิจจัง