อนุทิน 56518


ปีตานามาจิตต์
เขียนเมื่อ

ใครบอกว่าฉันเดียวดาย

ฉันอาจเคยเหงา

ฉันอาจจะต้องขับรถทางไกลคนเดียว

ฉันอาจจะนั่งมองทะเลคนเดียว

ฉันอาจจะเปิดประตูบ้านแล้วไม่พบใครเลย

แต่ในอีกที่หนึ่งฉันยังมีครอบครัวของฉัน..เฝ้ารอฉัน

ทุกครั้งที่ก้าวลงจากรถก็ยังมีรอยยิ้มที่เฝ้าคอยของแม่รออยู่

ยังมีน้อง มีหลานจอมซนยิ้มรับ

ที่สำคัญความรักของพ่อยังคงประทับอยู่ทั่วอาณาบริเวณบ้านหลังนั้น

ฉะนั้นระยะทางเป็นร้อยๆกม.จึงไม่เคยทำให้ฉันอ่อนล้า

เพราะฉันมีจุดหมายปลายของ.....ความรักรออยู่เสมอ

 



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท