อ่านบันทึก ศิลปะแห่งการให้และการรับ ของอาจารย์พี่โอ๋ แล้วรู้ว่าการให้กับการรับอยู่เหนือความเกรงใจไปแล้ว อยากให้ทุกๆคนคิดแบบนี้
ส่วนตัวแล้วปรับเปลี่ยนการให้และการรับมานานมาก เพราะเป็นคนขี้เกรงใจ แต่หลังจากพี่สาวเตือนบ่อยมากว่า...คนเขาให้อะไรมาก็รับไว้เถอะ...ถ้าไม่ทำให้เราเดือดร้อน...และอย่าลืมขอบคุณเขาด้วยนะ
เรื่องนี้ ทำให้นึกถึงเมื่อสองเดือนที่ผ่านมา เขียนอีเมลไปแสดงความยินดีกับผู้บริหารคนใหม่ของคณะฯ ได้รับอีเมลตอบกลับ ไม่มีคำว่า "ขอบคุณ"ไม่เป็นไร แต่กลับได้รับคำตำหนิในเชิงว่าเรา เปรียบเหมือน หมูเขาจะหาม อย่าเอาคานเข้าไปสอด ยังไงยังงั้นเลย แต่ไม่ได้ถือโทษโกรธเคืองแม้แต่น้อย
แต่กลับมานั่งคิดว่าเราไปวุ่นวายกับเขาจริงๆ ก็เป็นได้ ต่อไปต้องระมัดระวังมากกว่านี้
ไม่มีความเห็น