อนุทิน 5342

อาจารย์ที่สอนวิชาจิตวิทยาเคยสอนว่า การแก้ไข ปัญหาชีวิต มีทางเลือกอยู่ 3 แพร่ง ก็คือ

1.ทางสู้
2.ทางหนี
3.ทางประนีประนอม

แต่ฉันเห็นว่า จริงๆ แล้ว เส้นทางสามสายนี้ อาจจะซ้อนทับคาบเกี่ยวกันอยู่  ไม่ได้เป็นทางสามแพร่ง ให้เห็นเด่นชัด ก็ได้ บางช่วงขณะชีวิต เราต้องสู้...คือสู้กับจิตใจเราเอง...สู้กับปัญหาและอุปสรรคที่จะเกิดขึ้น..ต้องสู้ ต้องสู้ จึงจะชนะ..แบบเพลงของ...เจินเจิน..

บางทีจะสู้ หยั่งรู้ดูแล้ว รู้ว่าสู้ไม่ไหว...ก็ต้อง.. หนี...ห่าง..จากต้นตอแห่งปัญหา..แต่การถอยหนี นี้ก็ต้องถอยแบบมี ศักดิ์ศรี...มีชั้นเชิง...การถอยหนีไม่ใช่การยอมแพ้ แต่เป็นการถอยหนีเพื่อที่จะหาจังหวะเอาชนะในภายหลัง หรือจะถอยหนีเพื่อตั้งหลักรักษาแผลใจ หรืออาจจะเป็นการถอยหนีเพื่อการก้าวกระโดดไปข้างหน้าให้ได้ไกลกว่าเดิม ก็ได้

แต่ถ้าอย่ในสภาวะ จะสู้ก็ไม่ดี หนีก็ไม่ได้ ก็ต้อง ประนีประนอมกับสภาวะบีบคั้น

เมื่อถึงทางสามแพร่ง ควรพก GPS แห่งธรรม ติดตัวไว้ด้วยก็จะไม่หลงทาง แต่ถ้าหลงเดินทางผิด ไม่รู้จะทำอย่างไรก็ลอง กลับทางเดิม อันความทุกข์ สุข นั้น เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ที่จิตของเรานี่เอง พุทธองค์ตรัสว่า อตฺตา หเว ชิตํ เสยฺโย ชนะตนนั่นแหละเป็นดี
ฉะนั้นจงสู้ จงหนี จงประนีประนอม กับใจของเราเสียก่อนเถิด..