อนุทิน 52824

๒๘.จิตใจและความเอื้อเฟื้อในชุมชนมหาวิทยาลัยมหิดล

เมื่อเช้าผมไปธนาคารซึ่งห่างจากที่ทำงานในคณะโดยใช้เวลาเดินเท้าไปตามทางเดินเลียบถนนสัก ๑๐ นาที เมื่อทำธุระเสร็จก็เดินกลับ พอเดินออกมาได้สักเล็กน้อย ระหว่างที่กำลังยืนรอข้ามถนน ก็มีรถนักศึกษาผ่านมาและจอดเทียบตรงหน้า ดูแล้วน่าจะเป็นนักศึกษา ป.ตรี คิดว่าจะหยุดถามทาง แต่นักศึกษาไขกระจกลงและถามว่าจะออกไปด้านหน้ามหาวิทยาลัยซึ่งไปทางเดียวกับที่เธอกำลังจะไปไหม ทำนองว่าจะเอื้อเฟื้อให้ขึ้นรถไปกับเธอ ผมบอกว่าไม่ได้ไปและขอขอบคุณ แล้วก็อำลาด้วยความประทับใจ เป็นการแสดงความมีน้ำใจเพียงเล็กน้อยของนักศึกษาซึ่งเป็นคนรุ่นใหม่ แต่ก็สะท้อนให้ผมจินตนาการไปถึงปัจจัยส่งเสริมต่างๆที่อยู่เบื้องหลังของการปรากฏ จิตวิญญาณใหม่ๆ ของคนในชุมชนมหาวิทยาลัย ที่เป็นเรื่องดี ให้ได้สัมผัสในครั้งนี้.....อะไรคือเหตุแห่งความบันดาลใจและความอิ่มเต็ม ที่ทำให้เธอแสดงสปิริตอย่างนี้ต่อผู้อื่นหนอ ผมเดินคิดถึงสิ่งดีๆไปตลอดทางกว่า ๑๐ นาทีในตอนขากลับ ได้มากมายหลายอย่างเหมือนกัน