"ไปพรุ่งนี้รถออกเจ็ดโมงครึ่ง เดี๋ยวให้รถไปส่งตอนบ่ายโมง" ฉันไม่พูดอะไรเดินออกมาอย่างเงียบสงบ
กว่าฉันจะคิดว่ามันเสียมารยาทมาก ฉันไม่ควรพูดหรือควรทำอย่างนั้นเลย เหมือนว่าเค้าก็เห็นคุณค่าในตัวฉันอยู่นี่ มันไม่มีคำว่าขอโทษจากฉันเลย เพราะฉันกลับมาถึงบ้านเสียแล้ว พรุ่งนี้พบกัน คงต้องปล่อยไปตามธรรมชาติ
What ever will be will be.
ไม่มีความเห็น