อนุทิน 52004

ปกติเป็นคนชอบฟังเพลงที่มีเนื้อร้องสบายๆ หรือสนุกสนาน ไม่ชอบเพลงเศร้าประเภทบรรยายความเหงาเปล่าเปลี่ยว...หนังสือบรรยายแต่ความเหงาก็ไม่ชอบอ่านเพราะเป็นคนไม่เคยเหงา หาอะไรมาทำได้ตลอด...

การที่เราทุกคนกลัวความเหงานั้น น่าจะมองในมุมว่า อันที่จริงแล้วความเหงานั่นแหละคือชีวิตที่แท้จริงของเรานั่นเอง เพราะไม่ว่าพ่อแม่ พี่น้อง ญาติ เพื่อนฝูง สามีภรรยา และลูก ถึงแม้ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมทาง  เป็นเรื่องที่ไม่ถาวร
เพราะความสัมพันธ์กับคนใกล้ชิดนั้นล้วนเป็นสิ่งสมมุติทั้งนั้น สมมุติเป็นพ่อแม่พี่น้องกัน และบทบาทที่แสดงต่อกันด้วยความผูกพันและหน้าที่ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปในช่วงชีวิตหนึ่งเท่านั้น เรามาคนเดียวแล้วเราก็ไปคนเดียว จะไปทีเดียวกันหลาย ๆ คนไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นลูก เป็นสามี เป็นภรรยา พ่อแม่พี่น้องก็ไม่มีใครสักคนที่ตามเราไปได้