อยู่อย่างไทยใจเป็นทาสยิ่งยากอยู่
จงเรียนรู้วิถีไทยในวิถี
ธรรมชาติยิ่งใหญ่ให้เสรี
เป็นอยู่ที่เรียบง่ายสบายจินต์
จงพอใจพอเพียงเลี้ยงชีวิต
ธรรมพินิจปรัชญาภาษาศิลป์
อุดรอยรั่วระหว่างทางชีวิน
ปลดหนี้สินยิ้มได้ไม่กังวล
ดอกไผ่.
๒๔ ต.ค.๒๕๕๒
หมายเหตุ เก็บงานเขียนแสดงความคิดเห็นผ่านบล็อก
ไม่มีความเห็น