อนุทิน 49303
วราภรณ์
เขียนเมื่อเราผ่านวันเวลาอย่างล้าเร่ง
พร้อมบทเพลงชีวิตลิขิตฝัน
เราเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าสารพัน
ตามล่าฝันสูญเปล่าเหงาวิญญาณ์...
ตื่นเถิดหนาอย่าหลงพะวงสุข
เรียนรู้ทุกข์ผ่านห้วงบ่วงตัณหา
ลดความอยากมืดมิดอวิชชา
ใช้ปัญญาตามจิตพินิจธรรม...
ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น