มีบางครั้งบางคราวที่ คนเราเหมือนมีความคิดฟุ้งซ่าน เมื่อตั้งสติได้ จะยอมรับกับตัวเองว่า ต้นเหตุของปัญหาคือความคิดของเราเอง
บางทีเราก็ติดกับดักหลุมพรางทางความคิดของเราเอง เช่น การคิดเรื่อยเปื่อยไม่มีจุดหมาย การคิดแบบหมกมุ่นอยู่เรื่องเดียว คิดเองเออเอง คิดเรื่องไม่ควรคิด ไม่มีหลักในการคิด
บางที เวลาที่บางคนคิดอะไรแล้วพูดออกมา คนมักมองว่าเขาเป็นคนแบบนั้น แต่จริง ๆ แล้ว บางทีมันแค่ความคิดของเขาชั่วขณะหนึ่ง แต่ที่คนส่วนใหญ่เป็นกันมากคือ การที่เรามักชอบคบกับคนที่คิดเหมือนเรา ใครคิดไม่เหมือนเราก็ไม่คบ ซึ่งจะทำให้เราเป็นคนใจไม่กว้าง ขี้หงุดหงิดด้วย
ทางศาสนาจะสอนให้เรา เจริญพรหมวิหารธรรมและเจริญสติสัมปชัญญะ ก็จะช่วยบรรเทาความวิตกกังวล และจะนำมาซึ่งปัญญา และความสุขของครอบครัวในที่สุด
ไม่มีความเห็น