อนุทิน 48587

อุปลมณี...๑๓๔

"หลวงพ่อให้ใคร่ศึกษา และจงรักภักดีต่อพระวินัย แต่ไม่ให้เกิดตัวตนว่า เราดี หรือเราบริสุทธิ์ จนชอบเที่ยวเพ่งโทษผู้อื่นที่ไม่เคร่งเท่าตน ซึ่งเป็นการยกตนข่มท่าน และหลวงพ่อให้ระวังไปจนถึงความวิตกกังวลหรือความลังเลสงสัย พูดสั้นๆ ท่านให้ใช้ปัญญาในการรักษาศีล ท่านเตือนลูกศิษย์ว่า พระวินัยเป็นส่วนหนึ่งของมรรค แต่ไม่ใช่เป้าหมายของการปฏิบัติ ท่านบอกว่า พระองค์ตรัสรู้พระธรรมไม่ได้ตรัสรู้พระวินัย และให้เห็นว่าธรรมะลึกซึ้งกว่า เพราะพระวินัยยังอยูในเขตของเหตุผล แต่ธรรมะบางส่วนอยู่นอกเหนือผล"

...

ผู้แห่งการฝึกฝนจิตใจตนเองนั้น...

มักเป็นผู้อ่อนน้อมถ่อมตนนะ ไม่เพ่งโทษผู้อื่น