อนุทิน 48462

คนเราเดี๋ยวนี้ไม่เจ็บแล้วไม่ค่อยจำกัน

หรือบางคนเจ็บแล้วก็ไม่รู้จักจำ...

ตอนนี้อายุยังน้อยอยู่ก็ให้รีบเจ็บไว้มาก ๆ ตอนโต้ขึ้นจะได้ไม่ "โง่" ไปเจ็บอีก

คนเราเดี๋ยวนี้ตอนเด็ก ๆ ไม่คอ่ยกล้าเผชิญความเจ็บ ไม่เคยเจ็บก็เลยไม่มี "ประสบการณ์"

ก็เลยมาเจ็บกันตอนแก่ เจ็บตอนใกล้ๆ จะตาย ตอนแก่ กับตอนใกล้ตาย เจ็บตอนนั้นก็ "สาย" ไปที่จะกลับตัว กลับใจทัน

เจ็บตอนเด็ก ๆ นี้แหละ เจ็บมันมาก ๆ จะได้เข้มแข็ง แข็งแรง

นำความเจ็บ ความช้ำนั้นมาเป็นแรง เป็นพลัง ให้เราอาจหาญและร่าเริงใน "ธรรม..."

[Nopparat Pongsuk]

เอางั้นเลยเหรอท่าน 55555