อนุทิน 47936

...ได้รับคำสั่งให้ทำหน้าที่เป็นวิทยากรค่าย.."เยาวชนรักษ์สหกรณ์"..แม้จะเหนื่อยแค่ไหน..ฉันก็ยอม เพราะเป็นอีกวาระหนึ่งที่ฉันจะได้รับใช้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ..หลังจากที่เข้าร่วมประชุมเพื่อเตรียมงานร่วมกับหลายๆฝ่าย..ฉันทบทวนหลักสูตรการอบรม..หน้าที่และที่ฉันต้องรับผิดชอบ..ลำดับ..พิธีปิด..พิธีเปิด..สร้างจิตสำนึก.."รักษ์สหกรณ์"..ให้กับเยาวชน..ฯลฯ ในระยะเวลา 2 วัน 1 คืน...โดยมีมูลนิธิพัฒนาชีวิตชนบทเป็นผู้ประสานงาน..เสียงเพลงจากร้านอาหารหน้าบ้าน..ดังมาก..รบกวนความคิด.."จิตสำนึก..รักษ์สหกรณ์"..ความคิดฉันสับสน..ฉันจะทำได้หรือนี่..เอนหลังพิงพนักเก้าอี้..อย่างหมดกำลังใจ..เหนื่อยท้อ..และเกือบหมดแรง..พลันเห็นภาพพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกำลังทรงงาน..ซึ่งคุณพ่อฉันนำมาติดไว้..ฉันรู้สึกโล่งใจ..สบายใจ..น้ำตาแห่งความปิติไหลซึมโดยอัตโนมัติมีกำลังใจที่จะสู้ต่อไปอย่างแปลกประหลาด..ฉันไม่ได้คิดเอง..แม้เป็น.."ภาพที่มีทุกบ้าน"..พระองค์ท่านทรงรับสั่งว่า.."พ่อก็เหนื่อย..แต่ไม่ท้อนะลูก"..