อนุทิน 47922

    วันนี้ กลับมานอนค้างที่บ้านสามพราน ด้วยความรู้สึกเสียวสันหลัง...ที่สับสนกับการที่ต้องอยู่ทำหน้าที่...แก้ปัญหาใหม่อีก 1 เรื่อง...เข้าใจตนเองว่าเป็นความไว้วางใจของผู้บังคับบัญชาระดับสูง...ให้ช่วยแก้ปัญหา...งานใหม่ๆที่อยากจะทำแทบไม่ได่ทำหรือที่คิดว่าจะทำ...ก็ทำไม่เต็มที่....การที่ต้องมาแก้ปัญหาซำๆซากๆ...อาจเป็นความบังเอิญหรือจงใจของโชคชตาที่ลิขิตให้มาอยู่ตรงนี้..ผู้อำนวยการ....(แก้ปัญหา)...กับสิ่งที่คนอื่นสร้างไว้...ล้วนเลวร้ายทั้งสิ้น......อานิจจาตัวเราจะก้าวหน้า..หรือก้าวหลัง