คนเราเวลาทำงานนั้นใช้ชีวิตอย่างหนึ่ง เวลาเลวก็เลวซะเต็มที่ เวลาชั่วก็ชั่วซะเต็มคราบ
คนเราเวลาปฏิบัติธรรมนั้นก็ใช้ชีวิตอีกอย่างหนึ่ง เวลาดีก็ดีซะสูงเลิศ เวลาประเสริฐก็ประเสริฐซะเต็มประดา...
ตอนไปวัดนี่ดีมาก แต่พอออกจากวัดก็ดีหมด "หมดดี..."
พอกลับมาทำงาน "เข้าสังคม" ก็อ้างว่าสังคมมีแต่คนชั่ว ๆ ถ้าไม่ชั่วก็อยู่ไม่ได้
พอกลับไปปฏิบัติธรรม ก็อ้างว่าสังคมมีแต่คนดี ถ้าไม่ดีก็อยู่ไม่ได้
ความดีเป็นอะไรที่ทำได้เฉพาะที่
และความชั่วจึงเป็นอะไรที่ทำได้ "ทุกที่..."
ไม่มีความเห็น