สองสามวันมานี้มีเรื่องราวประทับใจตั้งหลายเรื่องค่ะ ทั้งเรื่องใสใสที่ไปทานไอศครีมบุฟเฟ่กับเด็กๆ 6/6 หนูแป้ง หนูอั๋น หนูแอน แถมด้วยครูตั้มค่ะ อยากเห็นรอยยิ้มของครูตั้งบวกกับตัวเองก็อยากทาน ประสานกับนักเรียนอาสาพาไปชิม ลงตัวสิคะทีนี้ ยังค่ะยังไม่พอ ไปเดินย่อยก่อนที่ไนท์กาบทอง ได้เสื้อผ้า เครื่องประดับตามสมควร ยังไม่พอนะคะ ไปที่ไนท์จอมสุรางค์อีก คราวนี้ก็ได้ค่ะ ได้ทานส้มตำที่อร่อยมาก(ที่สุดในโลก..ว่าไปโน่น) ต้องยืนรอคิวกันนานมาก แต่ก็บ่ยั่นค่ะ จนกระทั่งได้โต๊ะ แม่แป้งก็จัดการสั่งโดยจดบนกระดาษ อิอิ..แซบค่ะแซบ...อิ่มแล้วมองหาห้องน้ำ อ้าวไปที่ไนท์ห้องแอร์ ยัยอั๋นอุทานออกมาเสียดังเชียว "อาจารย์หนูก็คนโคราชนะคะ แต่ทำไมไม่ยักรู้ว่าไนท์มีแบบนี้ด้วย"..ฮ่วย..ตอนแรกนึกว่ามุข ที่ไหนได้เรื่องจริงค่ะ ก็ชีวิตเธอบ้าน โรงเรียน ที่เรียนพิเศษ...เฮ้อ..นี่ต้องขอบคุณครูแป๋มนะที่พาลูกเขามาซิ่งแบบนี้...อุ๊ๆๆๆๆไม่ใช่สิ ต้องครูตั้ม เป็นหนึ่งที่หน้าบูดจนเราต้องสละเวลา...ฮา..และแล้วก็มีอันต้องร่ำลาจากกันในสภาพอืดเต็มที่อิ๊มอิ่มค่ะ...
ไม่มีความเห็น