การให้กับบุคคลผู้ทุศีลร้อยครั้งก็ไม่เท่ากับให้กับบุคคลผู้มีศีล ๕ เพียงครั้งเดียว...
ถ้าจะให้ไล่ขึ้นไปนี่ยาวเลย สมการนี้จะไล่ไปก่อนหน้านั้นจะมี สัตว์เดรัจฉาน แล้วก็มาต่อที่บุคคลที่มีศีล ๕ ศีล ๘ สมมติสงฆ์ พระโสดาบัน พระสะกิทาคามี พระอนาคามี พระอรหันต์ พระปัจเจกพุทธเจ้า พระสัมมาสัมพุทธเจ้า สังฆทาน วิหารทาน ธรรมทาน และสุดท้าย "อภัยทาน..."
จุดสุดท้ายมาจบที่ "อภัยทาน" พอเราให้เขาปุ๊บ เขาตอบแทนเราอย่าสาสมปั๊บ นั่นแหละเป็นโอกาสแห่งการทำทานครั้งใหญ่คือ "อภัยทาน" เลยนะ
ที่จริงต้องขอบคุณเขาอย่างมากเลย
เพราะถ้าเขาไม่ "เนรคุณ" เรา เราก็ไม่มีโอกาสได้ให้อภัยเขานะ...
ไม่มีเขาที่เนรคุณ ก็ไม่มีเหตุที่จะ "ให้อภัย..."
ไม่มีความเห็น