ปิดทองหลังพระ
การปิดทองหลัง "พระ" ใน "ภาษาคน" คือ การปิดทอง "พระ" ที่เป็นวัตถุดังที่เรามักจะพูดถึงกันอยู่เสมอๆ แต่เมื่อกล่าวถึงการปิดทองหลัง "พระ" ใน "ภาษาธรรม" พระมาจากคำว่า "วระ" คือ "ประเสริฐ" หมายถึง "กาย วาจา และใจประเสริฐ" ฉะนั้น ใครก็ตามที่กาย วาจา และใจที่ประเสริฐ เราสามารถเรียกผู้นั้นว่า "พระ" เช่น "พ่อแม่คือพระในบ้าน" เพราะท่านมีกายวาจา และใจที่ประเสริฐ "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว" ก็เพราะพระองค์มีพระคุณอันประเสริฐ
ฉะนั้น การปิดทอง ไม่ว่าจะ "หน้าพระ" หรือ "หลังพระ" แต่ถ้า "กาย วาจา และใจไม่ประเสริฐ" การปิดทองจะก่อให้เกิด "คุณค่าแท้" ได้อย่างไร ด้วยเหตุนี้ อยากจะเชิญชวนพวกเรามาร่วมกันปิด "ทองแท้" เพื่อที่จะได้มอบ "คุณค่าแท้" ให้แก่ชีวิตของเราเอง
ไม่มีความเห็น