ไล่ตามอ่านความรู้ดูไม่หมด
จิตสลดใครเล่าจะอ่านไหว
ยิ่งได้รู้ยิ่งอยากรู้ดูหนักใจ
ยิ่งอยากรู้ก็ยิ่งไกลเกินกายตน
คนชรามาเรียนรู้ดูน่าเหนื่อย
นั่งก็เมื่อยตาก็ล้าใจสับสน
แถมรู้มากยิ่งผูกพันอัตตาตน
นึกดิ้นรนกระตุ้น "อยาก" ทะเยอยาน
เขาบอกให้ KM กะความรู้
แต่ยิ่งดูยิ่งหลายหลากเกินบริหาร
ยิ่งอ่อนหัดไม่ถนัดการจัดการ
ใจชักพาลอ่อนเปลี้ยละเหี่ยใจ
ไม่มีความเห็น