อนุทิน 43232

ย้อนหลังไปเมื่อเดือนม.ค.-ก.พ.2006 ลูกสาวได้บอกแม่ของเธอว่า"เอมอยากไปเรียนอินเดีย" แม่บอกว่าให้ไปถามพ่อ คำถามแรกที่พ่อถามเอมคือ"ไปทำไมอินเดีย" ต่อด้วยคำพูดที่เป็นnegative ต่อประเทศอินเดีย ปัจจุบันผมได้เดินทางไปอินเดียมาแล้ว 5 ครั้งเพื่อไปเยี่ยมเยียนลูกสาว ความคิดที่เป็นnegative ต่อประเทศอินเดียเริ่มจางหายไป เข้าใจถึงสัจธรรมความเป็นจริงของอินเดียมากขึ้นว่าทำไมอินเดียจึงได้ชื่อว่าIncredible India และทำไมต้องอินเดีย สิ่งที่แทนความรัก ความห่วงใย ความคิดถึงที่มีต่อลูกสาวก็คือจดหมายโดยเริ่มพิมพ์ฉบับที่ 1 เมื่อเดือนพ.ค.2006 ปัจจุบันฉบับที่ 240 , โทรศัพท์ติดต่อกันทุกอาทิตย์ ยกเว้นช่วงสอบที่ติดต่อได้ยากเพราะต้องการให้เด็กนักเรียนมีสมาธิในการสอบ จากเรื่องราวที่ผ่านมา 3 ปีกว่าได้พิจารณาเห็นการเปลี่ยนแปลงของลูกสาวที่น่าพอใจและเริ่มมองอินเดียดีขึ้นมาบ้างแล้ว ปัจจุบัน(13/03/2010) ครบ 4 ปีแล้วที่ลูกสาวได้ไปเรียนที่อินเดียไฮสคูลจากเกรด 6 กำลังจะขึ้นเกรด 10 ในเดือนพ.ค. ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนและยังคิดว่าดีแล้วที่เราส่งลูกสาวไปเรียนที่อินเดีย ณ เวลานี้กำลังพิมพ์จดหมายฉบับที่ 286