ทบทวนภาระการงาน ... ใจนั้นมักคอยเคลื่อนไปปฏิเสธ แต่ตัวรู้ทำให้เราทันว่าเจ้าจิตจอมซนนี้กำลังเคลื่อนไปทางไหน... เคลื่อนไปทางชอบใจหรือไม่ชอบใจ
สภาวะเฉยๆ...จริงๆ แล้วก็คือ การเคลื่อนไปทางไม่ชอบใจได้เสมอ เพราะเจ้าจอมซนแห่งจิตนี่เคลื่อนไปได้อย่างรวดเร็วมาก ไม่มีเครื่องมือใดจับได้ทัน นอกจาก "สติ"
การดัดตนไม่ได้เพียงแค่การดัดร่างกาย หากแต่คือ การดัดใจ ดัดสันดานอันเป็นรากเหง้าของจิตเรานี่เอง...
ไม่มีความเห็น