อนุทิน 41489

วรรคหนึ่งทางความคิด l ฝนตกและคนหลงทาง

นั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง ฝนตกอย่างกระหน่ำแรง...

 มีความห่วงใยในผู้คนที่ยังมองไม่เห็นความสว่าง...คลำไปท่ามกลางความมืด แต่ได้บอกตนเองฉันได้เจอแสงสว่างแล้ว หากแต่เป็นแสงสว่างเพียงในใจที่มืดบอดเท่านั้นเอง