พอพูดถึงประเด็นความจำ ก็เกิดจำได้ว่า เคยมีเพื่อนที่มีความจำดีมากๆ ขนาดจำหนังสือได้ทุกตัวอักษร เป็นหน้า สองหน้า
เราเอง ไม่มีปัญญาจะจำอะไรที่ละเอียด ขนาดนั้นได้ แต่ก็แปลก ที่เพื่อนคนนั้น ไม่ใช่คนเรียนหนังสือเก่ง
พออยู่มหาวิทยาลัย ก็มีเพื่อนที่เที่ยวไปจำ วันเกิดของคนที่อยู่รุ่นเดียวกันได้เกือบหมด แต่ก็ไม่ใช่คนที่เด่น ในเชิงว่าฉลาดเฉลียวเท่าใดนัก
เลยมาสรุปกับตัวเองว่า...เราคงไม่อาจกล่าวได้ว่า คนที่มีความจุ ในการจำสูงมาก เป็นคนที่ฉลาดมาก แต่น่าจะเป็นว่า..การบันทึก การเรียกคืนข้อมูลอย่างมีประสิทธิภาพ และข้อมูลไหนไม่จำเป็น ก็ลบทิ้งเสียบ้าง น่าจะมีผลต่อความฉลาด มากกว่าความจุของความทรงจำที่มากมายจนเกินความจำเป็น
ไม่มีความเห็น