อนุทิน 40367

เก่งครึ่งหนึ่งของหน่อยก็ยังดี

          ตอนเช้าไปเซ็นชื่อสวนทางกับพี่ที่สอนภาษาไทยหมวดเดียวกัน    พี่ทักว่า  "เก่งครึ่งหนึ่งของหน่อยก็ยังดี"

          ฟังแล้วก็รู้สึกบอกไม่ถูก   ควรดีใจหรือเสียใจกันแน่  เพราะ
มิใช่ความรู้สึกของผู้อื่นไม่ว่าจะเป็นผู้บริหาร หรือเพื่อนร่วมงานที่มองเราว่าเป็นคนเก่งหรอกหรือ   เราจึงต้องแบกรับภาระหน้าที่ต่าง ๆ  มากกว่าคนอื่นหลายเท่า   ชนิดที่ว่า "กลืนไม่เข้าคายไม่ออก"  จน
ถึงทุกวันนี้   เวลาพักผ่อนก็ถูกกลืนหายไปกับการอุทิศเวลาให้กับส่วนรวมเป็นส่วนใหญ่

          อย่างไรเสียเราก็ควรภูมิใจมิใช่หรือ ?  ที่ชีวิตเกิดมาอย่างน้อยก็มีคุณค่าเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นในโอกาสและวัยอันเหมาะสม  ดีกว่าอยู่ไปวัน ๆ มิใช่หรือ