อนุทิน 39378

สุดสัปดาห์ที่ผ่านมามีอาการเจ็บหน้าอก และปวดข้อเท้า พยายามวิเคราะห์ว่าเกิดจากอะไร การเจ็บหน้าอกเกิดจากการขนของเมื่อวันศุกร์รึเปล่า แล้วข้อเท้าข้างที่เอ็นร้อยหวายเคยมีปัญหาเกิดกำเริบรึเปล่า ตกดึกปวดหัวมากจนต้องพึ่งพาราเซตามอล 500 กรัม

เย็นวันอาทิตย์ รู้สึกปวดที่ข้อเท้าข้างซ้ายมากขึ้นกว่าเดิม และมีไข้ต่ำ ๆ (38.5 องศาเซลเซียส) บอกตัวเองว่าห้ามเป็นชิกุนคุนยาเป็นอันขาด (สภาพทางจิตใจสั่งร่างกายได้เสมอ) จึงอาบน้ำเพื่อปรับอุณหภูมิร่างกาย และทานพาราเซตามอลไปสองเม็ด

เช้าวันจันทร์ อาการปวดที่ข้อเท้าเริ่มดีขึ้น เจ็บหน้าอกยังมีอยู่บ้างแต่น้อยลง แต่กลับคันคะเยอทั้งตัว พบผื่นตามตัวพร้อมปะทุ เมื่อใดที่เกา ก็พากันเห่อแดงขึ้นมา เสมือนชวนกันมาเที่ยวงานตรุษจีน แต่ไม่มีอาการไข้

ตัดสินใจลาป่วย เพราะวันนี้เป็นวันขนของย้ายห้อง หากต้องขนของแบบกะย่องกะแย่งขึ้นลงบันได มีหวังข้อเท้าคงกำเริบมากกว่าเดิม แต่ที่สำคัญเป็นชิกุนคุนยารึเปล่า

กำลังใจสำคัญมาก เมื่อบอกตัวเองว่าไม่อยากนอนป่วยเพราะอุณหภูมิสูงในร่างกาย ร่างกายก็พร้อมที่จะต่อสู้กับเชื้อโรคไปพร้อมกับใจ (จริง ๆ แล้วคือสมองต่างหากที่สั่ง แต่ตามประสาคนเอเซีย ใจ = สมอง) กายพร้อม ใจพร้อม เราทำได้