อนุทิน 39323

     วันก่อนโน้นก่อนจะไปโรงเรียน นั่งจิบกาฟ พร้อมกับดูเรื่องเล่าเช้านี้ของคุณสรยุทธ์ กับคุณกุ๊ก เล่าข่าวเรื่องโจรใต้ฆ่าครู "คุณครูผู้หญิงที่กำลังท้อง..." ฟังแล้วสะเทือนใจ ก้อนสะอื้นมันมาจุกที่คอ...น้ำตาคลอแล้วก็หยดลงมา "ทำไมมนุษย์เราเดี๋ยวนี้ จึงโหดร้ายถึงเพียงนี้ จิตใจทำด้วยอะไรหรือ...เกิดอะไรขึ้น..." เมือไหร่จะหยุดทำร้ายกันเสียที
     คุณที่ครูรักและคนที่รักครู เขาจะทุกข์แค่ไหนหนอ...เด็กที่อยู่ในท้องยังไม่ทันลืมตาดูโลกเลย ต้องมาตายเสียแล้ว... ขนาดเราไม่เคยรู้จักคุณครูที่ถูกฆ่า เรายังเศร้า เรายังเสียใจ แล้วคนใกล้ชิดคุณครูล่ะ พวกคงอยากที่จะทำใจกันสิ่งที่เกิดขึ้น...สงสารเด็กนักเรียนตาดำๆ ที่ต้องสูญเสียครูอันเป็นที่รักเขาไป  ใครจะคอยดูแลสั่งสอนอบรมพวกเขาเล่า....?
     ขออานุภาพแห่งความดีงาม และสิ่งศักดิ์ทั้งหลายช่วยนำทางให้คุณครูสู่สุคติเถิด