อนุทิน 38997

วันหยุดสุดเหนื่อย

        เผลอแป๊บเดียววันหยุดสุดสัปดาห์ก็ผ่านพ้นไปแล้ว
        อาทิตย์นี้ใช้เวลาคุ้มค่ามากจริง ๆ
เมื่อวานพานักเรียนไปเข้าค่ายยุววิจัยประวัติศาสตร์ท้องถิ่น ที่ ม.มหิดล ศาลายา   สนุกสนานครื้นเครงได้แนวคิด ได้
ความรู้เพื่อไปดำเนินงาน ให้เสร็จสิ้นภายใน ๖ เดือน

          ตอนเย็นพานักเรียนไปส่งบ้าน ฝนตกหนัก   ให้เด็กช่วยมองรถขณะข้ามถนนไปอีกฝั่ง   ไม่ทันมองเกือบตัดหน้ารถกระบะ เพียงเสี้ยววินาที  เล่นเอาทั้งครูและเด็กช็อกทั้งคันรถ เฮ้อ.. ชีวิตเปรียบเหมือนเส้นด้ายที่ผูกไว้บนก้อนหินจริง ๆ รอวันขาดเมื่อไรก็ไม่รู้
เดชะบุญกุศลรักษาคุ้มครองให้ปลอดภัย
มิเช่นนั้น คงไม่มีโอกาสเขียนบันทึกฉบับนี้อีกแล้ว

          เช้าวันอาทิตย์  ตื่นขึ้นมาดูรถยนต์  ยางแบนไปหนึ่งล้อ  ชีวิตนี้มีแต่ปัญหาจริง ๆ  กว่าจะหาช่างมาแก้ไขได้สำเร็จเล่นเอาเหนื่อยใจ

           นั่งทำงานของโรงเรียนทั้งวัน 
ขับรถกลับบ้านในตอนเย็นแล้วก็ขับกลับโรงเรียน ไปกลับก็สี่สิบกิโลเมตร ยังมีงานอีกหลายอย่างยังไม่ได้ทำ  เวลาวันหยุดนี้ผ่านไปเร็วจริง ๆ